Εργασίες

Η κοινωνική πορεία δεν είναι εξατομικευμένη διαδικασία αλλά αποτέλεσμα συλλογικής αξιοποίησης χαρακτηριστικών και δυνατοτήτων. Κάθε ένα τμήμα της κοινωνικής δομής, είτε άτομο είτε ομάδα και θεσμός έχει τη δική του συνδρομή διατηρώντας μεν την αυτοτέλειά του και ταυτόχρονα, όμως, με το να δείχνει σεβασμό στη διαφορετικότητα και στην πολυμορφία της κοινωνίας. Έτσι, η διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ επιδιώξεων και δυνατοτήτων, συγκλίσεων, αλλά και διαφοροποιήσεων, έχει καθοριστική σημασία για την κοινωνική συνοχή και μέσα από αυτήν για την εξέλιξη.

Ο υλιστικός πολιτισμός κι οι κοινωνικές συγκαιρίες οδήγησαν για μακρό χρονικό διάστημα τον άνθρωπο σε μία ατομικιστική προσέγγιση της ζωής και στην έξαρση εγωκεντρικών συμπεριφορών. Παρόλα αυτά η συλλογικότητα, το αίσθημα της αλληλεγγύης κι η ανάγκη της προσφοράς αποτελούν, επίσης, όψεις της ζωής του ανθρώπου  παραμελημένες, ίσως, συνειδητά απωθημένες, αλλά αναμφίβολα υπάρχουσες. Οι αλλαγές που όλοι βιώνουμε το τελευταίο διάστημα κι η έντονη παρουσία δυσκολιών και προβλημάτων οδηγούν στην ανάγκη η ανθρωπιστική συνείδηση να βρει το δίαυλο έκφρασης και πρακτικής εξωτερίκευσης κι υλοποίησης μέσα από ενέργειες συνειδητές, και κυρίως ανιδιοτελείς. Στις περιπτώσεις αυτές γίνεται λόγος για πράξεις κοινωνικής αλληλεγγύης κι εθελοντισμού.

Με αφορμή τα προγράμματα του επαγγελματικού προσανατολισμού, μία αναπόφευκτη διαπίστωση από την πλευρά όλων μας είναι ότι η επιλογή του επαγγέλματος αποτελεί μόνο την αρχή στην προσπάθεια για κατάκτηση γνώσης και για κοινωνική ένταξη μέσα από μία συστηματική μορφή εργασίας. Αναπότρεπτη συνέχεια για το σύγχρονο κόσμο είναι ο εντοπισμός του ιδιαίτερου κλάδου, στον οποίο θα πρέπει να διεισδύσει ο εργαζόμενος προκειμένου να αυξήσει τις πιθανότητες για εργασία και να θεωρηθεί ανταγωνιστικός μέσα από την αποδοτικότητά του. Έτσι, η εξειδίκευση διεκδικεί ένα δυναμικό ρόλο στις σύγχρονες κοινωνίες.

Η ορθολογιστική σκέψη του ανθρώπου τον οδήγησε σε μία μονόδρομη πολιτισμική πορεία της οποίας κυρίαρχο στοιχείο ήταν το ενδιαφέρον του για τα πρακτικά κι υλιστικά θέματα κι η προσπάθειά του να βελτιώσει οτιδήποτε θα τον βοηθούσε άμεσα κι ορατά. Η εξέλιξη της τεχνολογίας είναι η επιβεβαίωση αυτής της επιθυμίας και προσπάθειας και τα επιτεύγματά της, αναμφίβολα εντυπωσιακά έχουν ανατρέψει πολλούς από τους παραδοσιακούς τρόπους ζωής τόσο στον ατομικό όσο και στο δημόσιο βίο. Μεταξύ αυτών εντυπωσιακή είναι η παρουσία των υπολογιστών και του διαδικτύου, των οποίων, όμως, ο διττός τους ρόλος, θετικός κι αρνητικός, επιβάλλει τη σύνεση στη διαχείρισή τους.

Ο πνευματικός πολιτισμός αποτελεί τη μία από τις δύο μορφές και κατακτήσεις της εξελικτικής πορείας του ανθρώπου. Σε αυτόν τον εκτενή χώρο ένα από τα σημαντικότερα αγαθά – σύμβολά του είναι το βιβλίο. Από τη στιγμή της αρχικής του συγκρότησης μέχρι σήμερα μπορεί να διαφοροποιήθηκε, να προσέγγισε ποικίλους χώρους και θέματα, να απέκτησε πολλές και διαφορετικές μορφές, όμως θεωρείται, πάντα, εκφραστής του ανθρώπινου πνεύματος, ανυπέρβλητος φορέας γνώσης και παράγοντας – ρυθμιστής του πολιτισμού.

Η ανθρώπινη ζωή αποτελεί την υπέρτατη αξία σε κάθε της έκφραση και σε οποιονδήποτε χώρο ύπαρξης και δράσης. Μέσα από την πορεία του πολιτισμού του ο άνθρωπος κατέκτησε την αναγκαιότητα για την προστασία των αξιών κι αντιλήψεων που σχετίζονται με αυτόν και τα δημιουργήματά του. Θεσμοθέτησε έναν κώδικα όλων αυτών των αξιών που, ωστόσο, αποτελεί τα ανθρώπινα δικαιώματα και που είναι σήμερα προϋπόθεση και παράγοντας εξέλιξης. Παρ’ όλα αυτά ποικίλοι λόγοι διαστρεβλώνουν αυτόν τον κώδικα, οδηγούν σε αθέμιτες υπερβάσεις και καταλήγουν στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Βασικός σκοπός ενός συγγραφέα είναι, μεταξύ των άλλων, το να πείσει και να γίνει αποδεκτός ο λόγος του. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιεί ποικίλες τεχνικές ως προς το πώς θα παρουσιάζει τα επιχειρήματά του. Αυτοί οι τρόποι είναι οι λεγόμενοι: Τρόποι Πειθούς κι ο καθένας τους στηρίζεται και διακρίνεται από τα Μέσα Πειθούς. Αυτοί είναι:

  • Τελεία: Το νόημα έχει ολοκληρωθεί

  • Άνω Τελεία:
  1. Υπάρχει νοηματική αυτοτέλεια στο συγκεκριμένο τμήμα του λόγου αλλά αυτή θα ολοκληρωθεί με όσα θα ακολουθήσουν (μέχρι την τελεία).
  2. Είναι μία μικρή παύση του λόγου που συμπληρώνει ή διασαφηνίζει το νόημα της προηγούμενης περιόδου.
  3. Μπορεί να συμβάλει στο χωρισμό μίας φράσης σε δύο μέρη (ίσως αντίθετα).
  4. Να γίνει μέσο παράθεσης ή απαρίθμησης στοιχείων.

«Στον Μικρό μου Επαναστάτη και στο Όνειρό Μας»

Δείτε Επίσης...

Επισκέπτες Ιστοσελίδας

Σύνολο2687021

Συνδεδεμένοι τώρα

17
Επισκέπτες

20 Απριλίου 2024